Woensdag 17 januari van Candelario Mancilla naar Lago Desierto Argentinië 22 km

Was van plan om om 6 uur te vertrekken. Doordat ik gisteravond de weg al voor 12 km had afgedaald had ik gezien dat het halen van de eerste boot van 11 uur bij Lago Desierto een hele zware klus zou worden zeker nu ik de hele route mijn bagage mee moest nemen. Daarom had ik besloten om voor de boot van 17 uur te gaan en heb de wekker om 8 uur gezet. En wat denk je dat er om 8 uur was, natuurlijk weer regen. Dus besloot ik om niet weg te gaan voordat het droog was. Rond 12 uur begon het op te klaren en ben ik begonnen met het inpakken van alles. Rond 1 uur was ik weg. Alleen al weg te komen van de kampeerplek was een hele klus. Steile hellingen los grind en keien. Daar moest ik al lopen en duwen van de fiets. Dat beloofde wat voor de rest van de route. Na 1 km kwam ik weer langs de grenscontrole en moest opnieuw mijn paspoort laten zien en verklaren waarom ik al een uitreisstempel had.
De eerste 5 km omhoog z'n 350 hoogtemeters was een helse klus. Regelmatig lopen en de fiets omhoog duwen. Steile stukjes los grof grind waren de oorzaak. Daarnaast stond er een stevige westen wind met flinke windstoten en aangezien het pad op sommige plaatsen maar ongeveer 3 meter breed is het oppassen geblazen dat je niet van de hellingen wordt geblazen en 200 meter naar beneden direct afdaalde. Zeker op de stijle stukken waar ik niet harder kan dan 4 km per uur zwabber je vaak van de ene kant naar de andere kant van het pad. Na ongeveer 5 km is de grootste stijging voorbij en gaat de route wat meer door een bosrijke omgeving licht op en neer. Na 12 km en 3 uur buffelen passer ik weer de landingsplaats van gisteren. Vier km later is de grensovergang met Argentinië. De weg houdt dan ook onmiddellijk op en gaat over in een wandelpad, tenminste waar het voor door moet gaan. Dat wordt wat de komende 5 à 6 km. Dit pad was niet te fietsen. Ik denk dat ik nog geen 500 meter op mijn fiets heb gezeten. Dus de rest is het lopen duwen geweest. Omhoog, omlaag, over boomstronken heen, over grote keien heen door diverse waterstromen en modderpoelen heen. Door de regen van de afgelopen dagen stond er her en der veel water. Je moest zorgen dat de fiets niet uit je handen schiet en naar beneden schuift of dat jezelf van het pad afschuift. Een keer heb ik alles van de fiets moeten halen om aan de overkant te komen. Daarnaast schoof een keer mijn fiets weg en voor een deel onder water. Meestal was het aan de overkant weer even stijl omhoog en zaten er boomstronken of lagen er grote keien waar je met je natte modderige schoenen weer grip moest zien te vinden. In dit soort situaties is het jammer dat je niet met meerdere bent om elkaar te helpen. Tegen het einde werd het nog erger. Daar moet je door een geul die net zo breed was als mijn fiets met twee voortassen en die zeker 40 cm diep was. Daarnaast daalde de geul ook nog eens sterk. Naast de fiets lopen was niet meer mogelijk. Lopend op de rand van de geul remmen goed vasthoudend omlaag. Rond 8 uur was ik eindelijk onder bij het meer en de Argentijnse douane. Zeven uur onderweg geweest voor een traject van 22 km. Na de douane faciliteiten een beschut plekje voor de tent gezocht. Dat was ook wel nodig want er stond nog steeds veel wind met stevige windstoten. Wat heb ik deze dag lopen vloeken waar ben ik aan begonnen. Achteraf heb je toch weer een voldaan gevoel dat je ook dit weer hebt overwonnen welliswaar stram in de armen, schouders, knieën en benen.
Gelukkig morgen wat uitslapen want de boot komt pas rond 11 uur.