13, 14 en 15 januari naar O'Higgins 230 km

Ben maandagavond rond half zeven in O'Higgings aangekomen na een fietsdag van 9,5 uur waarvan 7 uur in stromende regen. Ik had het geluk dat ik zondag om 15 uur de ferry in Puerto Yungay had
Zaterdag de 13 met somber weer uit Cochrane. Het zag er de hele dag dreigend uit toch is het droog gebleven. Vol goede moed na twee rustdagen vertrokken met als doel om in 4 dagen in O'Higgins aan te komen. Nou van die rustdagen was weinig te merken of mijn benen moeten zelf gedacht hebben dat ze nog een rustdag hadden. Ik kwam niet vooruit het leek wel of er lood in mijn benen zat. En het vervelende was dat de eerste 30 km alleen maar op en neer ging met pittige stijgingen en je langzaam steeds hoger kwam. Mijn voornemen voor de eerste dag was om ongeveer 80 km te rijden. Dan zou ik zondag nog beginnen met 20 km redelijk vlak alvorens de pittige klim richting Puerto Yungay zou beginnen. Waar ik de ferry moet nemen om aan het einde van de fjord te komen en vanwaar het nog 100 km zou zijn naar O'Higgins met ook nog 3 pittige klimmen.
Het vervelende is als je direct met klimmen begint en je benen nog niet warmgedraaid zijn. Het is steeds schakelen je rijd nog geen honderd meter in dezelfde versnelling. Ja hooguit mijn laagste versnelling. Tijdens deze stijging passeer je 3 grote meren
Na 30 km kwam de afdaling. Je daalt dan af naar het dal dat overheerst wordt door Rio Baker en rij je de rest van de dag door een licht glooiend breed dal. Regelmatig heb je zicht op de uitlopers van Campo de Hielo Northe het bergmassief dat bestaat uit sneeuw en gletsjers. Na 75 km vond ik een kampeerplek bij een boer. Water halen uit de rivier en wassen in de rivier, lekker verfrissend.
Zondag pas om 10 uur weg. Eerst gewacht tot de tent droog was en ik dacht dat er alleen nog rond 18 uur een ferry zou gaan dus ik heb tijd genoeg voor de 48 km daar naartoe. De eerste 20 km zijn redelijk vlak. Onderweg staat een Zwitsers stel en een Fransman met elkaar te praten. De Zwitsers gaan naar het noorden de Fransman zoals ik naar het zuiden. Zijn partner rijdt al ver vooruit. Tijdje staan te praten over met name de boat verbindingen bij O'Higgins die nog steeds problematisch is en het vissen. Dat moet voor de liefhebbers een lusten zijn. Twee km verderop komt de afslag naar Puerto Yungay. De bocht om en je kuiten staan gelijk gespannen. Het is een stevige klim het overgrote deel boven de 10% met een stuk van 16%. In totaal in de 17 km tot de ferry 400 hoogtemeters. Tijdens een van de pittige klimmetjes komt het Argentijnse gezin me in de auto toeterend tegemoet. Ik ging zo langzaam dat ik geen hand van het stuur durfde te halen om even te zwaaien. Zelfs rondkijken lukt dan niet want het is dan vooral de kunst om in het spoor te blijven. Dat spoor is vaak maar een autoband breed en alles daarnaast gruis of losse stenen. Net voor 15 uur ben ik bij ferry die op het punt staat te vertrekken. Ik kan gelukkig nog mee. Had me heel de route al verheugd op het feit dat er empanadas te koop zouden zijn. Helaas.was er niets open. Vlug de boot op voor een tocht van 45 minuten naar het einde van de fjord om te beginnen aan de laatste 95 km van de Carretera Austral. Doordat ik zo vroeg aan de andere kant was besloot ik om nog ongeveer 15 km verder te rijden waar nog een redelijke wildkampeerplek is te vinden. Salka en Marc hebben me een paar dagen geleden verteld dat er een app is waarop reizigers van deze trip aangeven waar ze hebben overnacht. Een aantal van die plekken heb ik in mijn GPS gezet. De laatste redelijke plek voor de stevige klimmen Heb ik genomen. Een plek aan de Rio Bravo. De route vanuit Yungay naar O'Higgins loopt door een behoorlijk vochtig dal de weg ligt zo'n halve meter hoger dan de zijkanten waar vaak water staat of moerasachtig oogt.
Maandag op tijd opgestaan omdat ik die dag ongeveer 85 km wilde fietsen tot aan O'Higgins. S'nachts had het geregend. Bij het opstaan was het droog maar de lucht zag er niet best uit. Tegen negen uur weg en na 15 minuten begon het te regenen. Na een kleine aanloop van 7 km begon de eerste klim. Doordat de rivier door een aantal nauwelijks kloven gaat en de route daar niet in past gaat het dus stevig langs de hellingen omhoog veel met stijgingen boven de 10% het hoogste rond de 100 meter 16%. Je gaat bij die 3 klimmen het ene dal uit daalt af in het andere dal om aan het einde weer omhoog te gaan en dat zo 3 keer. De hele omgeving waarin je rijdt oogt nog ruig zoals die al eeuwen zo is. Zelden zie je een teken van leven in de dalen. Na vijfeneenhalf uur was ik pas half weg. Gelukkig was het zwaarste achter de rug. De laatste 60 km zijn voornamelijk vlak. Elke stijging die daar nog inzit is een peulenschilletje tov de drie stijgingen. Na 7 uur fietsen begint het eindelijk droog te worden en steekt er een stevige wind op die voor een deel in mijn voordeel werkt. Tegen het einde van het laatste dal rijdt je een lange tijd langs Lago Cisnes. De weg ligt een stuk hoger tegen de bergwand aan. Aan het einde moest ik nog 7 km in NO richting en had toen de wind van de zijkant. Het was toen oppassen om niet van de weg geblazen te worden. Rond half zeven na 9,5 uur kwam ik in O'Higgings aan en heb een plaatsje gezocht in Hostel Mosco. Het is erg druk aangezien er veel reizigers zijn die wachten op de boot om vanuit O'Higgins richting Argentinië te reizen. Dat blijkt een probleem te zijn. De grote boot is uitgevallen. Er vaart enkel een kleine boot bij goed weer. En de eerst volgende mogelijkheid voor mij zal vermoedelijk pas zaterdag zijn aangezien er twee dagen geen boot vaart vanwege het te verwachten slechte weer. Dinsdag ga ik bekijken welke mogelijkheden ik heb. Op dit moment heb ik een slechte wifi verbinding die ook nog erg traag is. Of het upgraden van foto's of video's lukt weet ik nog niet.