29 december rustdag La Junta

Het regent nog steeds. In de hospedeja waar ik overnacht zitten ook twee Chileense hulpverleners die bij rampen worden ingezet. Zo ook in Santa Lucia. Een van hen vertelde dat er de afgelopen 24 uur 20 cm regen is gevallen. Dat zag ik gisteren al aan de rivieren en andere stroompjes die vanuit de bergen naar beneden kwamen. Het leek wel of er om de 100 meter een stroom naar beneden kwam. Kolkende rivieren bruin van de modder zie je door het dal stromen. Qua natuur is het de afgelopen twee dagen erg mooi geweest. Vooral de rit vanuit Futaluefu tot voor Villa Santa Lucia is erg mooi. Deze route is helemaal onverhard. Gaat in de eerste 30 km erg op en neer waarbij de meeste stijgingen stevig zijn meestal meer dan 10% met zelfs een stukje van 16% volgens de GPS. Onderweg haal ik twee Argentijnse fietsers in en maak een kort praatje met ze. Vandaag ben ik ze weer tegengekomen op het centrale plein in het dorp. Zij komen vandaag vanuit de omgeving van Santa Lucia en gaven aan dat de route vandaag voor autoverkeer was afgesloten en dat ook zij de waarschuwing meekregen dat het risico erin zit van een nieuwe modderstroom. Wat me nog bijstaat van 16 jaar geleden, 2001, is het volgende: eigenlijk zou ik de trip in 2000 maken. De eigenaar van de hospedeja waar ik in Puyuhuapi verbleef vertelde toen dat in 2000 het gebied voor vele weken niet te bereiken was ivm aantal aardverschuivingen. In 2001 had ik hier vele dagen schitterend weer. Dan zie je hoe het een en ander gigantisch kan verschillen per jaar.
Dat is ook zo met de weg van Villa Santa Lucia naar La Junta en wat ik van andere begrijp zelfs tot aan Coihaique. In 2001 was dit een onverharde weg 1,5 auto breed door voornamelijk bossen. Nu is het een behoorlijke twee baans verharde weg. Veel bosgebieden langs deze route zijn gekapt en omgezet in weilanden. De ontwikkeling van dit zuidelijke gebied van Chili is pas goed opgang gekomen in de tijd van Pinochet. In 1970 is men begonnen met het aanleggen van de Carretera Austral (vertaald Zuidelijke weg) zoals hij nu heet. Inhet begin had deze weg de naam: Carretera General Augusto Pinochet. Deze weg loopt van Puerto Montt tot aan O'Higgins en is 1240 km lang en onverhard. Tot O'Higgins ga ik ook daar steek ik weer de grens over naar Argentinië.
Sinds kort kun je het hele jaar door vanuit Chili dit gebied bereiken omdat de veerponten nu het hele jaar door varen. Daarvoor vaarden ze alleen in Januarie en februari en kon je in de andere maanden alleen maar via Argentinië hier komen.
In de Pinochet tijd konden mensen die naar dit deel van Chili trokken gratis land claimen. Ze moesten dan wel laten zien dat ze het land gebruikte. Daarom zijn er veel bossen gekapt en weilanden geworden.
Op dit moment wordt een groot deel van de Carretera Austral verbreed en verhard namelijk het deel van Chaiten tot Coihaique. Een groot deel daarvan is nu klaar.