Maandag 1 januari 2018 naar Villa Amenguel 89 km

Vandaag een bijzondere dag voor mij en wel om de volgende reden: 16 jaar geleden brak na 1 uur fietsen op dit traject mijn voorrek van mijn Koga Worldtraveler volledig af. Ik had dit rek al een keer onderweg laten lassen. Helaas daar stond ik dan met een volle fiets en 2 op de grond liggende voortassen. Dan maar liftend verder en voor de hand liggend was om naar Coihaique te liften omdat daar een fietsenmaker zit. Mijn eerste lift was direct raak. Een jong stel heeft me toen meegenomen. Er zat wel een voorwaarde aan vast. Ze waren namelijk onderweg om te gaan vliegvissen en dat gingen ze nu nog doen. Dus ik moest wel een paar uur geduld hebben. Nou dat vond ik geen probleem. Helaas kon de fietsenmaker me in die tijd niet aan een nieuw voorrek helpen en heb ik 2 weken in Coihaique zitten wachten op een rek uit Nederland.
De route van vandaag is werkelijk wonderschoon gigantische bossen veel struiken en planten. De eerste 16 km slingert de weg langs de bergwand van de fjord waar Puyuhuapi aanligt. Na 12 km zijn er werkzaamheden aan de weg en moet ik voor een km of 3 met een pont mee. De route gaat voor een heel groot deel door het nationale park Queulat.
Na 16 km buigt de weg naar het oosten en gaat meer het binnenland in en volgt voor 10 km nog een zijtak van de fjord. Na 27 wordt het een onverharde weg en wordt het dal ook nauwer. Tegelijkertijd vallen er ook de eerste druppels en niet veel later gaat het echt regenen. Dat is erg vervelend want rond de 40 km begint er een stevige lange klim van ongeveer 9 km en een hoogtestijging van 600 meter met een aantal pittige stukjes klimmen. Naarmate ik hoger kom is er van de omgeving nog maar weinig te zien behalve het bosrijke pad waar ik op rij. Wolken hangen laag in het dal met veel nevel. Door dit weer ervaar je pas waarom de omgeving waarin ik rij zo rijkelijk groen is.
Met dit regenachtige weer is het zowel bij het stijgen als afdalen goed opletten wanneer je over gladde stenen rijdt. Om die reden daal ik ook minder snel als dat ik op een droge weg zou doen.
Aangekomen in Villa Amenguel zie ik bij een bushokje 3 verkleumde fietsers die water aan het koken zijn. Een Duitse en twee uit Litouwen. Zij gaan nog 8 km door. Waren vandaag ook halverwege mijn traject gestart. Ik zoek hier een overnachtingsplaats. Eerst op zoek naar een hospedeja. Bij beiden niemand thuis. Dan het hostel. Doen wel open maar zijn vandaag gesloten morgen kan ik er weer slapen. Ja morgen ben ik ergens anders. Dan maar naar casa El Paso. Ook daar is niemand thuis. Ik had een bord gezien dat er ook een refugio cyclistas was. Daar op af. En ja hoor ik ben van harte welkom. Het is een bijgebouwtje van een huis met alleen een kachel 6 matrassen een tafel en een stoel. Kan gebruik maken van de badkamer, ik kan meeeten en ze heeft broodjes. De kachel wordt direct aangestoken zodat ik alles te drogen kan hangen want het regent nog steeds pijpenstelen. Vanavond eet ik graag mee. Dat was ook heel lekker. Lamsvlees met een lekkere aardappelsalade en een rijstsalade. Tot nu toe nog niet zo lekker gegeten. Tot ik naar bed ga regent het. Hoe zal het morgen zijn?